In grote vaart kennismaken

MANNA
Dag Mees, eerlijk gezegd weet ik niet waarom ik op je advertentie reageer. Ik heb niks met penvriendinnen, maar je schreef dat je met een gewoon meisje wilde schrijven, eentje zonder problemen, een normaal meisje. Ik weet niet of ik een gewoon meisje ben, maar zou wel willen dat ik er één was en kan allicht proberen het te zijn. We hoeven elkaar niet te ontmoeten, want dat is zo met penvriendinnen, die hoeven elkaar niet te ontmoeten, dus kan ik zijn wie ik wil: een saai grijs alledaags meisje, en wil je een ander, dan kun je mij opnieuw schrijven en word ik gewoon iemand anders…geen probleem. Het is zondag, ik verveel me kapot, het is snertweer, mijn ouders zijn naar een begrafenis, naar hun werk of eten ergens een pizza onderweg, en ik zit op mijn kamer. Met de deur op slot. Mijn broer is thuis. Vincent is net zo oud als ik, want hij is mijn tweelingbroer. Hoewel hij in niets op mij lijkt. Er doet een verhaal de ronde dat ik ben voorgedrongen bij onze geboorte. Ik heb hem opzij geduwd en ben als eerste naar buiten gekomen, maar doordat ik zo nodig naar buiten moest, heeft hij klem gezeten en zit er nu iets boosaardigs in zijn hoofd. Niet dat iemand vindt dat er iets boosaardigs in zijn hoofd zit. Dat zie ik alleen. Daarom haat hij mij. Ik ken hem beter dan wie dan ook. Hij vindt dat ik geen bestaansrecht heb. Hij zal zoiets als huurmoordenaar worden. Dit verzin ik. Het lijkt me wel iets voor hem. Hij is extreem netjes. Vincent strijkt constant zijn kleren glad. Vincent is panisch dat dingen vies worden. Vooral zijn kleren. Hij doucht vijf keer per dag. Hij laat nooit sporen na. Spoorloos geweld: voor uw smetteloze moord. Kortom: weinig te beleven op een dag als deze, het leek me weer eens wat anders, ik heb nooit een penvriendin gehad, ik sterf zonder sensatie, ik kan geen van mijn vriendinnen bereiken, ik verlaat mijn kamer niet, ik probeer onzichtbaar te zijn. Ik besta niet echt in dit huis. Nog twee jaar dan kan ik op kamers. Ergens ver weg van hier. Dan kan mijn leven beginnen. 

MEES
Ja! Er reageert echt iemand. Dat had ik niet verwacht. Dat er echt iemand reageert. Die de moeite neemt mij te schrijven. Zoveel dank voor je brief. Het was voor de grap: mijn advertentie. Maar toch leuk dat iemand mijn grappen serieus neemt. 

© 2000, Gijsje Kooter

Terug naar toneelwerk